วัดสันต้นธง

Very nice

บ้านป่าบง

สะอาด

วัดสวยครับ

เป็นวัดที่สงบ

เงียบสงบ

R.I.P. My uncle

ประวัติของครูบาสมเด็จเชษฐวชิรปัญญามหาเถร (พ.ศ. ๒๓๗๔ -๒๔๕๔) นี้ ชาวบ้านเรียกย่อ ๆ กันว่า “ครูบาสมเด็จ” มีนามเดิมว่า “อุ้ย” เป็นชาวบ้านบ่อแฮ้ว ตำบลต้นธง อำเภอเมือง จังหวัด ลำพูน วัดที่บวชนั้นระบุไว้สองแนวทาง บ้างว่าบวชที่ วัดบ่อแฮ้ว (กมลธัชยาราม) ต่อมาย้ายไปจำพรรษา ที่วัดสันต้นธง บ้างก็ว่าบวชที่วัดสันต้นธง ซึ่งทั้งสองวัดตั้งอยู่ไม่ไกลกัน มีฉายาว่า “วชิรปัญญา” โดยมี “ครูบากิตติ กิตติธโร” เจ้าอาวาสวัดสันต้นธงรูปแรกเป็นพระอุปัชฌาย์ให้พระวชิรปัญญาเดินทางไปศึกษาวิชากัมมัฏฐาน บาลีไวยากรณ์ อักขรวิธี มูลกัจจายน์ ปรมัตถ์ คัมภีร์ สมัญญาภิธาน (ว่าด้วยการเขียน การอ่าน สระ และ พยัญชนะ เรียกโดยรวมว่า “สัททาทั้งแปด”) กับ “ครูบากัญจนะอรัญวาสีมหาเถร” หรือครูบาเฒ่าวัดสูงเม่น เมืองแพร่ เมื่อสำเร็จการศึกษาจากสำนักวัดสูงเม่นแล้ว พระวชิรปัญญาได้กลับมาเปิดสำนักเรียนพระปริยัติธรรม ที่วัดสันต้นธง (ไม่ระบุศักราชว่าเริ่มเปิดปีไหน) สำนักเรียนแห่งนี้ต้องเปิดการเรียนการสอนถึง ๓ รอบต่อวัน จึงจะสามารถรองรับปริมาณความต้องการของพระภิกษุสามเณรได้อย่างทั่วถึง อีกทั้งตอนกลางคืนยังต้องอบรม สั่งสอนสนทนาธรรมกับศรัทธาผู้เฒ่าผู้แก่อีกด้วยด้วยความโดดเด่นในการปฏิบัติภารกิจด้านศาสนาอย่างเยี่ยมยอด มีปฏิปทาน่าเลื่อมใส จนกิตติศัพท์เลื่องลือไปทั่วภาคเหนือว่าเป็นพระผู้รอบรู้ ยากที่จะหาผู้ใดเสมอเหมือน มีมุขปาฐะเล่าสืบต่อกันมาว่า ครั้งหนึ่งเจ้าดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์ เจ้าผู้ครองนครลำพูนลำดับที่ ๗ (พ.ศ. ๒๔๑๘-๒๔๓๑) กำลังเตรียมจะประหารนักโทษรายหนึ่ง โดยขบวนนักโทษประหารกำลังเคลื่อนผ่านหน้าวัดสันต้นธง มีเสียงฆ้องที่เป็นสัญญาณบอกเหตุ พระวชิรปัญญาได้ออกมายืนหน้าวัดขวางขบวน พลางขอบิณฑบาตชีวิตนักโทษผู้นั้นจากเจ้าผู้ครองนครลำพูน เหตุการณ์นี้ทำให้เจ้าดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์บังเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในตัวของพระวชิรปัญญาขึ้นมาจนกล่าวว่าเป็นพระผู้มี “จาตุปาริสุทธิศีล” สมเป็นสาวกของพระบรมศาสดา เจ้าหลวงดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์จึงได้ถวายตำแหน่งสังฆประมุขแห่งเมืองลำพูนแด่พระวชิรปัญญาในสมณศักดิ์ “ครูบาสมเด็จเชษฐวชิรปัญญามหาเถร”

อยู่ชายเมืองนิดหน่อยแต่สวยดี

สถานที่สงบ สะอาด กว้างขวาง

วัดบ้านเรา