Sardar-e Melli School

این مدرسه یکی از قدیمی‌ترین مدارس تبریز می‌بشاد که در زمان شاه هم وجود داشت.

سال 1356 وارد این مدرسه شدم. تجربیات تلخی از این مدرسه دارم. معلمین سختگیر و بد خلق. اما خوب دو تا معلم خوب داشتم که گل بودند و بقول مهران مدیری انگار یک حبه قند. اقای بهروز فرشاد معلم فارسی و انشای ما بود و خیلی دوستش داشم. اون موقع ماشین پزو داشت و خیلی آدم با کلاسی بود.واقای عظیم زاده معلم نقاشی مون بود. آقایان دیگر آقای مهدوی مدیر مدرسه بود و دو تا آقایان رضایی ها دفتردار و معاون مدرسه بودند. رضایی کوچک و رضایی بزرگ صداشون می کردند که با لهجه تبریز آن زمان میشد بالا رضایی و بویوک رضایی. مدرسه سالن تیاتر و کتابخانه داشت. و همچنین بهداشت. یک خانم بهداشت داشتیم که هفته ای یکبار بچه ها را معاینه می کرد. گاهی دندانهایشان و گاهی وزن و قدشان را بررسی و ثبت می کرد.
همکلاسی هایم آقای احمدابادی و مظلومی و نژد نجفیان و طلایی و رضا بشارتی و پارامی وشفاعتی و ... بودند.

به دلیل کهنه ساخت بودن اماکن و نداشتن محیطی خوب

از همه تون بدم میاد