Cmentarz parafialny w Szczawnicy

Cmentarz parafialny w Szczawnicy zwany Cmentarzem pod Huliną – cmentarz parafialny w Szczawnicy przy ulicy Głównej 65. Już w 1879 roku rozpatrywano zamknięcie Cmentarza Szalayowskiego w centrum Szczawnicy i lokalizację nowego cmentarza na obrzeżu miasta. Stało się to dopiero pod koniec XIX wieku. Pierwsze pochówki na nowym cmentarzu odbyły się w 1895 roku. Popularna nazwa tej nekropolii pochodzi od nazwy lesistego wzgórza, leżącego naprzeciw cmentarza, po drugiej stronie Grajcarka.
Wśród wielu grobów można znaleźć m.in.:

Grób inż. Jana Kalinowskiego – dyrektora Uzdrowiska Szczawnica w latach 1921–1932.

Grób rodziny Kołączkowskich – lekarzy i zarządców uzdrowisk szczawnickich, w tym: Józefa – protoplasty rodu, jego córki Marii i jej męża Bogusława Kołączkowskich oraz jego wnuka Zbigniewa.

Grób rodziny de Pourbaix – w którym są pochowani: Kamil de Pourbaix, jego żona Maria Aniela Miączyńska i ich syn Kazimierz.

Grób Pawła Grawicza – artysty fotografika Szczawnicy, Pienin i Krakowa, fotoreportera, zwanego kronikarzem Sanktuarium Matki Boskiej Ludźmierskiej.

Grób Artura Wernera, lekarza, i jego żony Anny – założycieli Klubu Sportowego Pieniny.

Grobowiec rodziny Durkalców. Spoczywają w nim Ernest Durkalec ps. Sław, Helena Durkalec ps. Sława, ich syn Bolesław ps. Sławek oraz Maria Zawadzka ps. Chodak, żołnierze AK. Przez zaangażowanie Ernesta i Heleny w Armii Krajowej Niemcy spalili kierowane przez nich schronisko na Lubaniu (w którym również szpital polowy prowadził Artur Werner). Ich syn Bolesław był podchorążym w oddziale „Wilka”. Zginął 21 lutego 1944 roku w walce z Niemcami na Przysłopie.

Grób – pomnik żołnierzy Armii Krajowej z oddziału „Wilka” poległych w czasie niemieckiej obławy 21 lutego 1944 roku na Przysłopie. Spoczywają w nim:

strz. Jan Rogal ps. Żbik (ur. w 1919 w Waksmudzie)

strz. Józef Rogal ps. Strzała (ur. w 1925 w Waksmudzie)

strz. Józef Cyrwus ps. Kruk (ur. w 1920 w Waksmudzie)

strz. Franciszek Klimowski ps. Wicher (ur. w 1922 w Nowym Targu).