Mariakerk

Prachtig oud kerkje midden in het pittoreske centrum van Oirschot.

Deze kerk is gebouwd in het begin van de 12e eeuw op de plaats waar een voorganger heeft gestaan waarvan de ouderdom mogelijk teruggaat tot de 5e eeuw na Christus, maar daaromtrent zijn geen geschreven documenten voorhanden.
De fundamenten van het kerkje zijn uit de 8e eeuw na Christus.
Het was een kapittelkerk waaraan elf kanunniken verbonden waren.
Toen de kerk te klein werd, bouwde men in 1268 op een naburige plaats een nieuwe kerk, die na een brand werd vervangen door de huidige Sint-Petrusbasiliek. Toen in 1623 een dorpsbrand uitbrak, die vele huizen die in de buurt van deze kerk stonden in de as legde, werd het huidige Marktplein gevormd en daar gold een bouwverbod. Daarmee verloor het Vrijthof zijn functie en in 1625 begon men dit vol te bouwen.
Toen in 1648 de katholieke kerken genaast werden betrokken de Hervormden de Petruskerk en kwam de Mariakerk leeg te staan. Van 1664 tot 1799 was het in gebruik als boterwaag, vandaar de naam Boterkerkje.
Vanaf 1799, toen de Sint-Petruskerk aan de katholieken werd teruggegeven, is het Boterkerkje een Nederlands-hervormde kerk, sinds 1980 Samen op Wegkerk, en in 2004 protestantse kerk geworden en dat is het sindsdien altijd gebleven.

Het gebouw oogt onopvallend, toch is het romaanse tufstenen zaalkerkje een van de belangwekkendste gebouwen in de omgeving, want behalve de kerkjes van Waalre en Postel zijn er daar geen romaanse monumenten meer te vinden.
De tufsteen is afkomstig uit de Eifel. Hendrik Verhees beschreef in 1794 dit gebouw als een oud Heijdens off Romeijns gebouw, geheel van tras off duyffsteen. Het coor is van een latere bouworde.
Dit gotische koor is in 1880 verdwenen, op een verlaagde travee na.
Deze is door een triomfboog van het schip afgescheiden.
Van de voorgevel is de top verdwenen, maar aan deze zijde zijn nog vier met rondboogfriezen afgesloten spaarvelden te zien.
Er is een daktorentje uit de 18e eeuw.

Het interieur is witgepleisterd en voorzien van de oudste open bekapping van Noord-Brabant, uit de 13e eeuw.
Het kabinetorgel is uit 1751 en vervaardigd door Ludovicus de Bakker uit Middelburg.
Ook de preekstoel is 18e-eeuws.
De lezenaar en de doopbekkenhouder stammen uit 1756 en zijn gegoten door Claude Demeny

Zeer beperkt geopend, wat heel erg jammer is. Vandaag op zondagmiddag 9 augustus 2020 tussen 14.00 en 16.00 open. Als ik het goed begrepen heb is dat eens in de vier weken.
Ongeveer het oudste dat in Oirschot bewaard is gebleven, dertiende eeuws. Veel oude delen zijn nog origineel. Om een of andere reden tussendoor protestants geworden. Er was ook een tijd dat het niet als kerk in gebruik was, het diende als opslagplaats voor boter, vandaar de naam.
Je loopt er in 15 minuten doorheen, maar het is bijzonder de moeite waard

Een van de mooiste gebouwen van Oirschot. Als muren konden praten, zou je geschiedenis kunnen horen van duizend jaar geleden tot nu. Zou je kunnen horen dat je een kerk ook als gebouw voor iets anders kan gebruiken. Zou je kunnen horen dat er in duizend jaar heel veel is veranderd, maar sommige menselijke kwesties gelijk blijven. Geboorte, jeugd, volwassenheid, partner vinden, gezin stichten, werken voor de kost, oud worden en sterven. De muren hebben het duizende keren gezien, gehoord en beleefd. Konden wij ze maar verstaan.

Mooi gebouwtje in een heel mooi plaatsje

Nádherný kostelík!

Super gezellig dorpje.

Misschien wel het oudste kerkje in Noord-Brabant

Mooi, oud kerkje